الوقت- این روزها علاوه بر خیابانها و مراکز دانشگاهی و مدارس و پارلمانهای کشورهای غربی، ورزشگاهها نیز به مکانی برای تجمع و اعتراض مخالفان جنایات رژیم صهیونیستی و حامیان ملت مظلوم فلسطین و لبنان تبدیل شده است به صورتی که تکرار دومینووار اعتراض در ورزشگاهها اکنون به کابوسی بزرگ برای صهیونیستها تبدیل شده است.
پس از ماجراهای تلخی که برای هواداران تیم باشگاهی مکابی تلآویو در آمستردام هلند رقم خورد، اینبار نیز در جریان دیدار تیمهای فوتبال فرانسه و رژیم صهیونیستی در چارچوب جام ملتهای اروپا، که پنجشنبهشب در ورزشگاه «استاد دو فرانس» پاریس برگزار گردید، جهنم آمستردام بار دیگر برای صهیونیستها تکرار شد و این مسابقه به مکانی برای تحقیر آنها تبدیل شد.
ماجرا از آنجا شروع شد که تماشاگران فرانسوی پیش از آغاز این مسابقه که در نهایت با نتیجه تساوی به پایان رسید، در راستای مخالفت با نسل کشی فلسطینیان در غزه به طور یکصدا در زمان پخش سرود رژیم صهیونیستی اقدام به هو کردن کردند. مسئولان نظارت بر ورزشگاه نیز در جریان این مسابقه بارها مجبور شدند برای جلوگیری از درگیری میان هواداران دو تیم در سکوها مداخله کنند.
ویدئوهایی که توسط تماشاچیان گرفته شده و در شبکه اجتماعی ایکس به اشتراک گذاشته شده، نشان میدهد که هوادارانی با پرچم اسرائیل در حال حرکت در بین ردیفهای صندلیهای ورزشگاه فرانسه هستند، درحالی که سایر هواداران با سوت زدن و هو کردن به آنها واکنش نشان میدهند.
بازی زیر سایه شدیدترین تدابیر امنیتی
این مسابقه تحت تدابیر امنیتی شدید و کمسابقه برگزار شد، به نحوی که حدود ۴۰۰۰ هزار مامور پلیس و نیروی امنیتی، به عبارتی یک مامور برای هر چهار تماشاگر، از چند روز قبل برای تامین امنیت این رویداد بسیج شده بودند. حدود 3000 نیروی امنیتی هم در خیابانهای اطراف ورزشگاه مستقر شده بودند تا از هر گونه درگیری بین هواداران دو تیم جلوگیری کنند. برای این مسابقه به دلیل نگرانیهای امنیتی و پس از تحریم گسترده بسیاری از هواداران، تنها ۱۳ هزار بلیط فروخته شد که در تاریخ بازیهای این ورزشگاه بیسابقه بود.
سازمان رادیو وتلویزیون رژیم صهیونیستی گزارش داد درگیری بین هواداران اسرائیلی و فرانسوی درحالی صورت گرفت که «رونین بار» رئیس شاباک در پاریس حضور داشت تا بر عملیات امنیتی نظارت کند.
حدود ۱۵۰ هوادار تیم رژیم صهیونیستی در ورزشگاه حاضر بودند که برخی از آنها پرچمهای این رژیم را در دست داشته و با هواداران تیم فرانسه و نیروهای امنیتی در ورزشگاه درگیری شدند.
پیش از این بازی، طرفداران فلسطینی در اعتراض به مسابقه فوتبال فرانسه و اسرائیل چندین بار دست به تظاهرات و تجمعات گوناگون زده بودند.
این مسابقه تحت تاثیر خشونتهای اخیر در آمستردام، پایتخت هلند پس از اقدامات تحریکآمیز هواداران تیم «مکابی» تلآویو و حمله حامیان فلسطین به آنها قرار داشت.
در درگیریهای هلند که یک هفته قبل از بازی پاریس انجام شدف صدها صهیونیست به دلیل اهانت به فلسطینیان مورد ضرب و شتم جوانان هلندی قرار گرفتند. به همین دلیل، صهیونیستها از مقامات فرانسوی خواسته بودند با تدابیر شدید امنیتی از تکرار حوادث هلند در فرانسه جلوگیری کنند اما این تمهیدات نیز کارساز نبود و نتوانست از خشم مردم فرانسه نسبت به جنایات اشغالگران در غزه بکاهد.
اعتراضات ضد صهیونیستی در خارج از ورزشگاه
مخالفت فرانسویها با حضور تیم فوتبال رژیم صهیونیستی فقط به سکوهای ورزشگاه محدود نماند و صدها معترض در حومه شمالی پاریس، در منطقهای که تنها دو کیلومتر از ورزشگاه «استاد دو فرانس» فاصله داشت با در دست داشتن پرچمهای فلسطین دست به تظاهرات زدند.
شرکت کنندگان در تظاهرات، ضمن ابراز خشم از حضور امانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه و دیگر مسئولان برجسته دولت فرانسه در استادیوم، میزبانی پاریس از این بازی را محکوم کردند.
معترضان شعار میدادند:«رئیس جمهور ما چه میکند؟ او برای حمایت از تیم اسرائیل به استادیوم محل مسابقه رفته، این دیوانگی است».
برخی دیگر از معترضان اعتقاد داشتند که نباید فرقی میان اسرائیل و روسیه از حیث نقض حقوق بشر، کشتار غیرنظامیان و دست زدن به جنایات جنگی وجود داشته باشد، اگر روسیه اجازه حضور در بازیهای المپیک را نداشت، تیم ملی فوتبال اسرائیل نیز نباید در پاریس مورد استقبال قرار میگرفت.
ورزششویی، ابزار صهیونیستها برای پوشش جنایت
رژیم صهیونیستی که از زمان تاسیس جعلی خود به دلیل ارتکاب جنایتهای بیشمار در حق فلسطینیان وجهه مثبتی در عرصه بینالمللی ندارد، روی رقابتهای ورزشی برای بهبود چهره ضدبشری خود در افکار عمومی جهانیان سرمایهگذاری کرده است.
پیتر ساگان، یکی از مربیان ورزش دوچرخهسواری رژیم صهیونیستی که از سال 2019 برای کمک به آموزش و استعدادیابی جوان اسرائیلی در این عرصه فعالیتهای زیادی انجام داده است. او با کمک چند نفر دیگر، «تیم دوچرخهسواری حرفهای ملت استارتآپ اسرائیل» را در سرزمینهای اشغالی تاسیس کرده که قرار است ورزشکاران آن هدف مشخصی را برای این رژیم در رقابتهای بینالمللی دنبال کنند.
این تیم ورزشی نوپا حامیان مالی بزرگی مانند «سیلوان آدامز» میلیاردر صهیونیست دارد که خود را «سفیر کل دولت اسرائیل» مینامد. آدامز ورزش را وسیلهای برای ارتقای جایگاه اسرائیل در میان انتقادات گسترده درباره سابقه حقوق بشری این رژیم میداند که به دلیل رفتار با فلسطینیها و تداوم سرپیچی از قوانین بینالمللی وجهه بدی در بین جهانیان دارد.
آدامز معتقد است:«ما در اسرائیل به عنوان یک منطقه جنگی درنظر گرفته میشویم که همیشه در وضعیت درگیری هستیم اما ورزشکاران اسرائیلی باید به بیان داستانی که اغلب مردم دنیا درباره آن نمیشنوند اقدام کنند». آدامز گفته است:«بیشتر مردم به سیاست اهمیت نمیدهند و از طریق رویدادهای فرهنگی و ورزشی در سطح جهانی، میتوانیم اکثریت خاموش را جذب کنیم».
ران بارون، دیگر مالک تیم دوچرخه سواری رژیم صهیونیستی نیز حضور ورزشکاران در رقابتهای بینالمللی را نوعی "دیپلماسی ورزشی" توصیف میکند. گای نیو، یکی از معدود دوچرخهسواران اسرائیلی و از تکتیراندازان سابق ارتش، معتقد است:«هر ورزشکاری میداند که با حضور در یک تیم اسرائیلی، سفیر کشور است».
اساساً ورزشکاران اسرائیلی یا عضو ارتش هستند و یا به عنوان نیروی ذخیره ارتش ثبت نام کردهاند و هر یک به نوعی به طور مستقیم در کشتار فلسطینیان نقش داشتهاند و این واقعیت امروزه با گسترش دسترسی مردم عادی به شبکههای اجتماعی در دسترس آگاهی عمومی قرار گرفته است.
افزایش آگاهی جهانی از این واقعیت موجب شده تا صهیونیستها دیگر امکان بهره برداری سیاسی و تبلیغاتی از میادین ورزشی را نداشته باشند.
در حالی که پیشتر امتناع از رقابت با ورزشکاران صهیونیست بویژه در مسابقات المپیک، به مسلمانان محدود میشد اما اکنون این وضعیت جهانی شده و مخالفتهای مردمی در اروپا و آمریکا با حضور ورزشکاران رژیم صهیونیستی در کشورشان رو به افزایش است. این مسئله نشان میدهد سیاست ورزششویی رژیم اشغالگر برای کسب مشروعیت بینالمللی و خرید آبرو هیچ ثمری نداشته و صهیونیستها نمیتوانند با این اقدامات چهره خونآلود خود را تطهیر کنند.